Ik ben Esther, in maart 1966 geboren in Amsterdam. Als kind was ik actief en altijd in de weer met dieren. Vanaf mijn tiende ben ik gaan paardrijden. Echt zo een paardenmeisje, ik woonde praktisch op de manege. Geld voor een paard was er niet, al kreeg ik op mijn veertiende wel een goedkope pony, samen met mijn zusje. Aan deze pony heb ik waarschijnlijk een riante scheut doorzettingsvermogen te danken, want ze was aan het begin onmogelijk. Vaker lag ik eraf dan dat ik erop zat. Ik deed alles op de fiets en liet ook vaak nog honden van anderen uit. Energie heb ik wel meegekregen.

Van het paardenvirus ben ik nooit afgekomen. Nu heb ik een merrie die dit jaar vijf jaar wordt. Zij is een kwalitatief goed paard en bovendien een heerlijke knuffelbeer. Zij komt zeker vaker te sprake. Ook zal ik mijn visie over paarden houden en trainen met jullie delen onder het betreffende kopje, voor de liefhebber!

Rond mijn twintigste ben ik een beetje gaan hardlopen en deed ik aan Pencak Silat, een Indonesische verdedigingssport. Ik bereikte met mijn eerste wedstrijdpaard de Z, de hoogste klasse in de basissport.

Tien jaar later was ik zwanger. Dat heb ik vijf keer herhaald. Nu ben ik moeder van vijf kinderen, vier in de puberteit en nog een nakomertje van zes jaar. Ook tijdens mijn zwangerschappen bleef ik sporten, al is het dan wel weer een ander verhaal. Maar toch. Ook als je zwanger bent kun je aan je conditie en gezondheid werken, juist dan.

In mijn beroep ben ik ook in beweging, ik ben verpleegkundige. Ik heb de HBO V gedaan, een opleiding waarin je veel leert over de mens vanuit een holistische visie. Ik zorg graag voor anderen, mensen en dieren. Het functioneren van mensen, lichamelijk, psychisch en sociaal is heel boeiend. Mijn beroep sluit dus aan op wie ik ben. Mede door deze kennis kan ik ook anderen op weg helpen op het gebied van voeding en sport. Wordt het te specialistisch, dan geef ik dat aan en kan ik je advies geven op het gebied van deskundigen die jou verder kunnen helpen.

Eigenlijk is krachtsport de laatste sport die erbij is gekomen. Ik wist nooit zo goed wat ik met een sportschool aan moest. Hardlopen kon ik wel, dus liep ik maar een beetje op de loopband. Niet echt inspirerend. Eigenlijk ben ik er bijna letterlijk vanaf getrokken door een personal trainer. Hij vroeg mij naar mijn sporten en wat ik wilde bereiken. Beter hardlopen en, ondanks dat ik vijftig was geworden, mooi rechtop op mijn paard blijven zitten en lichamelijk in staat blijven haar naar  het hoogste niveau te rijden wat er in zit.

Daar kon krachttraining bij helpen en dat ben ik gaan doen. Verslavend! Als je eenmaal weet hoe je ermee moet omgaan is het zo lekker om te doen. Mijn lichaam is in acht maanden waanzinnig veranderd. Dik was ik niet, meer rechtdoor en een beetje ielig. Dat is nu wel anders en ik voel me er heerlijk bij. Sterk en getoond. Dat kan jij ook!