Het blijft een apart verhaal hoe Mark op mijn weg kwam. Nu lijkt het voor mij ook of ik al jaren aan krachttraining doe, het is een deel van mijn leven geworden. Het heeft invloed op alles. Het kan alleen maar werken als je het in je leven verweeft. Er zit een management omheen en al zeker bij mij. Ik doe meerdere sporten en dat is een uitdaging. Alles moet passen, voeding, werk, gezinsleven, verpleging, rust. Een hele puzzel dus.

Ik kan mij voorstellen dat ik dit niet alleen had gekund. Wanneer begin je dan aan een zwaardere oefening? Hoever kun je gaan? Hoever kun je jezelf uitdagen?

Mark kwam naar mij toe en begon een betoog over hoe krachtsport mij zou helpen mijn doelen te realiseren. Ik had absoluut geen doelen op het gebied van mijn uiterlijk. Ik wilde sneller rennen en mijn lichaam optimaal in vorm houden voor mijn paard en de sport die ik met haar beoefen.

We behalen deze doelen ruimschoots. En er komt meer bij kijken, ik vind dat mijn lichaam er ook mooier van wordt, dus stiekem ben ik daar wel erg blij mee!

Zonder Mark was ik er nooit aan begonnen. Wat echter ook belangrijk is, is dat je een klik hebt met je trainer. Ik zit echt niet op iemand te wachten die veel druk op me zet, want ik ben zelf heel competitief ingesteld. Wat Mark dan zo mooi en subtiel doet, is mij net het vertrouwen geven dat ik iets wel kan, wat ik nooit van mijzelf had verwacht.

Mark heeft mij inmiddels heel veel geleerd. Nog steeds ben ik niet uitgeleerd en ook niet op mijn max op het gebied van krachttraining, want stiekem heb ik natuurlijk nog heel wat doelen, hoe zwaarder het wordt, hoe leuker het is!

Verder heeft hij gelukkig humor, al wordt hij af en toe volgens mij wel stiekem een beetje gek van me, saai is het nooit.

Enne.... Hij is een goede oppas voor mijn hond ook. Al valt hij dan wel wat uit zijn rol. Nee, niet dat hij haar niet in beweging houdt, maar die voeding.... Tja. We zullen het er maar ophouden dat ze na de kerstvakantie een beetje op dieet is gezet....