Het was echt even schrikken. Ik durfde er wat onder te verwedden dat ik in de overgang was. Mijn moeder was dat op haar 35e al, had ik het nog mooi lang volgehouden tot mijn 43e. Alleen waren mijn overgangsverschijnselen nog afwijkend. Ik had mijn oma nooit gehoord over gespannen borsten of ochtendmisselijkheid. Ik zal toch niet... Jawel. Dus toch. Zwanger op je 43e. Schokkend. Zeker als je al vier kinderen hebt, de jongste 7 jaar. Ik had toch net mooi mijn eigen leventje terug. En nu dit.

Was ik ook niet te oud? Wie wil er nou een oude moeder? Maar weghalen was geen optie, nee, bah, zielig....

De zwangerschap ging beter dan de artsen dachten. Wel confronterend hoor, op de omslag van mijn dossier stond met dikke zwarte letters: "Mw bevalt op haar 44e". Ik voelde me er erg schuldig bij.

Ik was met van alles bezig, maar er was nog zo een dingetje waar ik niet zo mee bezig was. Dit kind had niet alleen oude ouders, maar zou ook opgroeien tussen vier pubers.

Toegeven, het scheelt een hoop troep. Onze jongste vermaakt zich niet met speelgoed. Hij weet wonderbaarlijk goed de weg op de Playstation en is al handiger met mijn IPhone dan ik. Hij kent woorden die ze gelukkig in de klas ook niet begrijpen. De juf ook niet. Die heeft gelukkig alleen nog maar jonge kinderen.

In de vakantie komen hier nog meer pubers over de vloer. Zo een huis vol pubers is een uitnodiging voor nog meer pubers. Het is al erg klein hier, voordat je het weet is het huis overvol. De rest vult zich op met zakken chips en frisdrank. Hier wordt onze jongste altijd erg vrolijk van. Moeiteloos mengt hij zich tussen al die lange slungels en op het lengteverschil na doet hij er niet voor onder. Hij weet alles van de spellen die worden gespeeld, uiteraard op de IPhone of de playstation. Ook kent hij alle puberale filmpjes op internet.

Mede daarom was jongste ook heel blij dat hij naar groep 3 mocht. Nu hoort hij ook bij de club die steunend en kreunend huiswerk maakt. Hij schuift moeiteloos aan bij iedere zus of broer die met schrift en pen aan tafel gaat zitten. Vervolgens pakt hij zelf zijn schrift en pen en begint ijverig woordje te schrijven. Ach, het is toch nog ergens goed voor.