Meivakantie... Om half tien kom ik naar beneden. Ik struikel nog net niet over het eerste matras dat pal achter de deur ligt. Er bovenop ligt een lange puber. Benen en armen steken over het matras heen. En zo liggen er nog een stuk of vier door de kamer. Uitgerekend de langste ligt op mijn tweezitter, erg knap dat je zo kan slapen. Beneden liggen de vrienden van mijn zoon van 15 jaar, boven liggen vriendinnen van mijn dochters.

Ik baan mij een weg door lege chipszakken en lege blikjes. O, oeps, halfvol dus, had ik even niet door....

Ik begin net aan een berg blokken van jongste als mijn telefoon gaat. Wat staat daar: Onderbouw het Kofschip. De basisschool. Die hebben zeker niets beters te doen in de vakantie.

Wat kan dat nou zijn? Had ik de vragenlijst van de tevreden ouders, of niet natuurlijk, nog niet ingevuld?

"Wij missen Thijs". Ik niet, hij komt net met lodderoogjes van de trap afgelopen.

Ineens gaat er een lichtje branden. Ik ging er gewoon vanuit dat Thijs nog vrij was, al mijn andere kinderen zijn dat ook. Ik bedoel, twee middelbare scholen, waarom zou die uk dan wel naar school moeten?

De stem aan de andere kant gaat verder: "Het stond ook in de Nieuwsbrief." O ja, de Nieuwsbrief. Als ik die in mijn mail zie, denk ik altijd dat ik hem later wel lees, maar zo boeiend vind ik het niet, dus vergeet ik dat ook.

Gauw jongste onder de douche jagen, de kleverige plekken van de kermislolly zitten er nog op. Gelukkig hoeven we pas na de gym te komen. Kunnen we toch nog even rustig aan doen.