Het is woensdagmiddag en het regent hard. Oudste dochter en ik zijn beiden al een keer helemaal doornat geregend, ik op de fiets en zij op de scooter. Dus zijn we zielig. Bovendien ben ik verkouden en ongesteld. Dat zijn dus beslist de verkeerde omstandigheden om te gaan shoppen, en juist daarom besluiten we dat te gaan doen. Want we hebben behoefte aan troost.

Zij gaat voor een capuchontrui en ik voor een half pond pecanmix.

Ik besluit de boodschappen dan ook maar te doen bij de grote AH, een paradijs voor mij, ik ben gek op eten en koken.

We beginnen de strooptocht, we lopen winkel in en uit. We komen bij een grote bekende winkel waarvan ik mij maar blijf afvragen wie daar kleding kan vinden. Het is een krioelende mensenmassa tussen hopen kleding. De hopen kleding liggen zo door elkaar dat zelfs ik de neiging krijg er nette stapeltjes van te vouwen. De stoffen zijn vreselijk, de kleuren ook. Dat verkondig ik dus even luid, waarop oudste dochter sist dat er ook mensen zijn die hier serieus wat willen kopen. Ik hou mijn mond en wij verlaten de grote winkel. Zonder iets gekocht of gepast te hebben uiteraard. Het is trouwens wel een goedkope winkel. Het zou echt fijn zijn als ik daar iets kon vinden.

De volgende winkel is ook groot, maar heel anders. Hier hangt alles op dure merknamen en dat winkelt toch een stuk fijner. Mijn dochter verwijst mij rechtdoor, want daar hoor ik te kijken. Bij Claudia Sträter, zoals alle moeders doen. Helaas ben ik geen doorsnee moeder dus lach ik haar uit en lopen we naar hele andere rekken. Bij nader inzien is ze daar eigenlijk heel gelukkig mee, want mijn kleding is ook haar kleding.

Het bewijs wordt later thuis geleverd als mijn moeder beneden komt met een stapel gevouwen was en haar vraagt van wie wat nu is.

"Tja, uhm, deze trui heeft mijn moeder gekocht, toen heb ik hem geadopteerd, toen had ze hem weer een tijdje terug en nu is hij eigenlijk wel weer van mij, leg dus maar in mijn kast".

Toch maar geen Claudia Sträter dus.

In deze grote winkel verkopen ze ook chocolade. Gelukkig maar, want terwijl ik mij in een leuk sporttopje sta te hijsen in de paskamer valt mijn oog op mijn telefoon. Wat?? Drie uur al, dan zou ik mijn jongste ophalen bij een vriendje! Maar ik sta nog bijna bloot in een pashok. Snel koop ik jongste om met chocolade, zodat zij de moeder van een vriendje verlost van mijn lieve zoontje.

Bij de chocolade staat een koe tussen de paashazen. Best bijzonder, hazen, lammetjes en eitjes. Allemaal bekende figuurtjes met Pasen. En dan ineens een koe. Ik hou wel van een beetje anders. Dus koop ik een paaskoe voor jongste en laat hem inpakken in cadeaupapier.