Oeps. Het is vrijdag, de laatste dag van de voorjaarsvakantie. Dat betekent dat de school na dit weekend begint. En ik heb niks leuks met jongste gedaan deze week. Nada. Noppes. Ik denk niet dat hij dit zelf een probleem vindt. Hij speelt het liefste de hele dag Minecraft op mijn telefoon.

Tussendoor maakt hij zijn grote broers en zussen het leven zuur en zet hij de boel op zijn kop. Hierdoor zuchten en steunen de pubers thuis nog meer als gebruikelijk. Kortom, Thijs vermaakt zich weer prima deze week.

Het probleem zit hem in de maandag. Dan ligt er een blanco vel papier op zijn tafel op school en daarop moet hij een tekening maken van zijn vakantie. Dat vel blijft blanco als ik nu geen actie onderneem.

Bah, lastig. Schoolvakanties zijn toch gemaakt om moeders even pauze te geven van de schoolstress? Nee. Niet echt. Toch kan ik me er maar niet toe zetten om op een regenachtige dag met 2000 anderen in een binnenspeeltuin te gaan zitten. Overal drukte, overal kleverige limonadesporen en schreeuwende en jankende kinderen. En Thijs die wanhopig bij mijn tafel blijft plakken omdat hij zich niet in die chaos wil storten. Wat ik heel goed begrijp. Nee, dat heb ik definitief afgeleerd.

Maar die tekening...

Ik heb wat bedacht. We gaan met zijn allen naar zo een all you can eat restaurant met sushi en andere Japanse grappige gerechten. We zijn allemaal dol op eten, Thijs ook.

Zo. Missie volbracht. Maandag op school teken ik de eetstokjes en hij gaat aan de gang met het eten. Op het nippertje.

Maar heeee, wat is dat in zijn rugtas? Een vakantiewerkboekje, graag maken en inleveren na de vakantie. Ah. Dat is nou jammer. Die had ik niet zien aankomen. Vreemd ook wel. Zijn broers en zussen zijn huiswerkvrij in de schoolvakanties. Dat vindt de middelbare school belangrijk. Als je echter net zes bent krijg je huiswerk mee. Voor de vakantie.

En nee, niet omdat je dan in ieder geval dat kunt tekenen de maandag na de vakantie.