Maandagochtend 15 mei en ik sleep me om even voor negen uur de sportschool in. Even een warming up op de crosstrainer. Heb ik dat ding nou veel te zwaar staan? Nee, dat is mijn normale niveau, alleen voelen mijn benen aan alsof ik de Himalaya heb beklommen.

Gisteren de Ronde Hoeploop gehad en ik wilde alles erin gooien. Dat heb ik gedaan en op dat moment interesseerde het me echt niet wat de langere termijn gevolgen zouden zijn. Wat ik vorig jaar in 1.38 heb gelopen, doe ik dit jaar in 1.29.  Hopelijk heb ik volgend jaar net zoveel progressie!

Maar dat is vorig jaar en het nu is wel heftig. Ik weet zeker dat er geen een loper van gisteren nu in de sportschool op een crosstrainer staat. Ik verklaar mijzelf voor gek. Zware benen en een scherpe pijn in mijn linkerhamstring. Dat ding blijft een zwak punt.

Met zwakke punten moet je leven als je 51 bent. Ach, misschien ook wel als je 21 bent.

Ik ben hier voor een uurtje PT. Tja. Ploegend op niveau 6 vraag ik mij af of dat een goed plan is.

Gelukkig is Mark van veel markten thuis en heeft hij ook geleerd hoe je al die stramme stijve spieren weer wat vrolijker maakt.

Na een leuke poging met een zeer licht gewicht een dead lift te doen gaan we over op Plan B. Hamstring los krijgen. Massage dus. Ik weet niet echt of dat nu mogelijk is, gisteravond liep ik al te kermen toen mijn  jongste mijn been pakte voor een knuffelactie. Iedereen moest dus ver, ver van mijn benen wegblijven.

Het gekke is nu dat mijn hamstring helemaal niet zo gevoelig is, maar mijn bilspier des te erger, ik schiet gelijk van het matje af waarop ik lig. Of ik even kan ontspannen, denk aan iets leuks, aan mijn vent of zo. Nou, die had nu allang zo een mep gekregen dat al zijn tanden eruit lagen en dat is niet zo feestelijk als je bijna jarig bent.

Hoe kun je nou ontspannen liggen met pijn? Veel pijn? Dat vraag ik mij al enige tijd af, maar ik doe mijn best en Mark ook. Dit keer is hij harder aan het werk dan ik. Hij trekt zowaar zijn vest uit en meestal is dat andersom in zo een uurtje.

Een kleine tien minuten later is het klusje geklaard. Verder doen we alleen nog bovenlichaam.

Maar de scherpe pijn is weg. En ik ben er weer op gewezen dat het toch anatomisch helemaal niet klopt bij mij. Als mijn bilspier vast zit, krijg ik last van mijn hamstring. Hmm ja, logisch.