Ik stop ermee hoor, deze hele week. Ik wil gewoon niet meer naar het kleinste kamertje. En ja, het is ook wat jij denkt, legday, je weet wel. De dag dat het toiletbezoek heel complex wordt. Uiteindelijk moet je eerst gaan zitten, ai, dat is weer een halve squat en die benen accepteren dat niet. Dan zit je en dan weet je niet hoe, want die hamstrings kunnen het niet meer hebben.

Nou ja. Aangenomen dat je dan een keer per week je benen traint als je aan krachttraining doet, is het allemaal nog te overzien. Dag twee gaat het alweer makkelijker, dag drie kun je weer rustig met je telefoon het hokje induiken, deur op slot en toedeloe. Lekker pauze houden.

Maar nu. Gisteren had ik weer gezellig een afspraak met Mark, en na benen volgt meestal rug of borst. Nou zit daar dus echt geen verschil in hoor. Het zijn gewoon je armen. Moet je trouwens eens hardop in de sportschool zeggen. Op het moment dat er minstens vier personal trainers om je heen zijn. Dat is bij Healthcity Premium niet zo moeilijk. In deze dure sportschool gunnen veel sporters zich deze luxe. Dat schept zeker een band. We werpen elkaar onderling af en toe zo een blik toe van "trap jij er nou ook al in, waarom doen we dit?" Maar goed, ik dwaal af.

Woensdag riep ik dus weer dat het erg lullig is dat we alleen maar armen trainen. Gelijk kijken alle personal trainers op. Wij zijn namelijk een soort. Het soort mens wat maar niet gaat snappen dat oefeningen met armen worden opgesplitst in rug en borst. En dat is echt iets heel, heel anders. Gelukkig ben ik niet de enige die het toch  zo ervaart, maar blijkbaar is het echt een domme eigenschap en moet ik het verschil gaan voelen.

Gisteren was het weleens grappig om tien setjes steeds dezelfde twee oefeningen te doen. Eentje borst, eentje rug. Armen dus. En vandaag kan ik ook niet meer naar de wc. Want ik moet daarna met mijn armen, lees, mijn borst- en rugspieren, mijn broek naar boven trekken. En dat gaat niet meer.