Core stability is een stabiel bovenlichaam. Paardrijden is een teamsport, mijn paard en ik doen het samen. Dus niet alleen mijn paard moet getraind en fit zijn, ik moet dat ook zijn. Waarom? Omdat ik mijn balans moet houden op mijn paard. Welke beweging zij ook maakt. Ik moet mijn hand los van mijn lichaam controleren, zodat ik haar hals kan laten zakken waarbij de balans bewaart blijft zonder klemmende benen, of steun met mijn handen zoeken. Want als ik dat laatste moet doen, hoe kan mijn contact met haar mond dan zuiver blijven?

Heel langzaam wordt de paardenwereld zich bewust van de niet zo fitte ruiters. Zij vormen helaas de meerderheid. Paardensporters gaan weinig bewust met hun lichaam om. Dus verschijnen er artikelen in de media die hierop inspelen. Daar zou ik gelukkig mee moeten zijn, maar ik ben dat niet. Denk ik een leuk yoga artikel te vinden, gaat het niet verder dan bewustzijn van dat je voeten aan je benen vastzitten. Terwijl juist yoga enorm veel posities kent waarin souplesse van rug en heupstrekkers goed worden aangesproken.

Volgens een ander artikel moet ik rondjes met mijn voeten draaien, krijg ik soepele enkels van. Heel triest. Als dit alles is, meld ik me vast aan voor een rondje gym met de bewoners van Theresia Oord. Het plaatselijke bejaardenhuis hier. 

Voor de buikspieren moeten we volgens een ander artikel aan de crunches beginnen. Weet je niet wat dat is? Houden zo. Als je een krachtiger bovenlichaam wilt hebben, moet je je hele core trainen, dus alle buikspieren en rugspieren en niet alleen plaatselijk. Uit ervaring weet ik inmiddels dat ruiters over het algemeen een zwakke core hebben en stijve heupstekkers. Zit je niet lekker op je paard? Doorzitten een probleem? Stap naar de sportschool en laat je gericht begeleiden. 

Dat was de ruiter. Nu het paard. Gisteravond kwam er een stalgenootje naar mij toe. Zij merkte op dat mijn paard zo lekker met een lange hals rond galoppeerde, en hoe fijn het was dat zij dat zo deed. Nu doen paarden nooit vanzelf iets. Ja, grazen en een beetje met elkaar spelen en stoeien. Maar wat er onder het zadel gebeurt, bepalen wij. Twee dingen zijn essentieel.

Het paard moet naar voren gaan en teruggaan als ik de hulpen geef.

Van hieruit werk ik aan het aanleren van het volgen van de hand. Ze moet verlengen als ik de hand naar voren geef en ook weer wat verkorten als ik dat vraag, en dat steeds vanuit een soepele prettige aanleuning. Een paard dat de ruiterhand accepteert kun je in iedere houding rijden.

Als je paard daarnaast gehoorzaam aan het been is, stort het in een lagere houding niet op de voorhand. Daar is iedereen altijd bang voor, maar een paard kan prima op de achterhand lopen en dan de hals strekken.

Ieder paard leert bij mij de hals verlengen. Zonder verlenging in de hals kan het paard de rug niet bollen. En kan hij of zij jou niet dragen. Dat is de core stability van het paard. Buikspieren aanspannen, rug wat opbollen. Een paardenfysiotherapeut kan dit prima laten zien door het paard de buik in te laten trekken. Je zult dan zien dat het paard de neus richting boeg beweegt. Dit bereik je nooit met dwang overigens. Binnenkort ga ik hier verder op in.