Ik kijk zo min mogelijk naar het nieuws. Ik word er of ongelukkig van of erg onrustig. Al 50 jaar loopt mijn leven betrekkelijk zorgeloos en gelijkmatig, ondanks alles wat er op de wereld gebeurt. Het is geen kwestie van niet betrokken zijn, hoor. Het belangrijkste bereikt mij toch wel.

Giro 555 bijvoorbeeld. Salaris stond op de rekening en ik moet me er wel van verzekeren dat ik daar maandelijks iets leuks mee doe, dus moest er even geshopt worden. Oudste dochter volgt gelijk, zij wil er zeker van zijn dat ze een graantje meepikt van dit leuke gedeelte van geld wat er bij is gekomen. Altijd fijn als een grote winkelketen je dan de gelegenheid geeft ook een trui op 555 te storten. Ik een trui en zij hopelijk een reddend voedselpakket.

Als het bestaan aan de basisbehoeften voldoet, maakt het niet meer zoveel uit of je veel of weinig hebt. Je past je aan. Dat zie ik ook aan mijn jongste zoontje. Zijn positie als vijfde in het gezin is een sobere, waar vroeger de binnenspeeltuinen werden platgelopen deint hij mee in het leven van de bezigheden van zijn puberende broers en zussen. Dat maakt dat hij extreem tevreden is. Een uitje naar het bos is een groot feest, meer heeft hij niet nodig.

Heel schokkend is het nieuws van de varkentjes in het slachthuis bij onze zuiderburen. Het filmpje circuleerde op Facebook en ik heb het niet bekeken. Al als kind kwam ik erachter dat mensen heel harteloos kunnen zijn voor dieren. Ik hield spreekbeurten over de bio-industrie en liet iedereen zien hoe slecht deze dieren het hadden. Nu lijkt dat overal gewoon te zijn geworden. Dus, lieve vleesminnende lezers, ik zette al weinig vleesgerechten op mijn site, en nu ben ik er helemaal klaar mee. Ik eet geen stuk vlees meer. Ik kocht nog weleens vlees bij een goede slager, dacht ik, maar ook dat durf ik niet meer aan.

Ik zorg met veel liefde voor mijn hond, paard en cavia's en ik heb het recht niet een dier op te eten wat toevallig in een ander lichaam is geboren.

Veel mensen leggen de connectie niet tussen het vlees op hun bord en een levend dier. Ik kwam vroeger veel bij boeren thuis als ponymeisje. Toen al wilde ik de waarheid onder ogen zien, dus stond ik er moedig bij toen de vader van mijn toenmalige vriendje een kip ving en zijn nek omdraaide. Knap, hoorde ik, en dat was het dan. Het liep nog even rond en gaf de geest. De kippen werden bewerkt met heet water en dan hielp ik moeder met de veren plukken. Van dit vlees wist ik dat ze het goed hadden gehad. Ze scharrelden heerlijk rond op het terrein tot ze de soep in gingen. En die soep heb ik gegeten. Kostte wel moeite. 

Weten wat ik eet is genoeg. Ik ga bewijzen dat je kunt sporten en spieren kunt krijgen zonder vlees te eten. Vanavond zet ik nog een vegetarisch recept op de site wat de eiwitbehoefte volledig dekt.

Verder was er nog een aparte discussie over vrouwen die een gezin hebben en dan nooit meer seks hebben. Als er al vrouwen waren die er wat op te zeggen hadden, ging het vooral over de mannen die vast niet zonder seks kunnen, en dan wel vreemd moeten gaan. Ze moeten toch ergens met hun behoefte naar toe? Het is een artikel over vrouwen, dus is het dan niet logisch dat we het bij onszelf houden? Te moe? Kan, maar niet altijd. Wat is er dan mis? Steek eens wat meer energie in jezelf, werk aan je zelfbeeld, leer hoe jij als vrouw kunt genieten en voedt je vent op. Seks deel je samen, ga er dan ook zo mee om.

Verder staat de HPV vaccinatie aardig in de belangstelling. Terecht. Dit vaccin werd zo snel na het onderzoek geïntroduceerd dat ik meteen besloot mijn dochters niet te laten enten. Ga eerst maar eens kijken naar de gevolgen op lange termijn. Nu lijkt het te leiden tot een auto-immuunreactie. Het zou mij niet verbazen, ook al omdat het lichaam meteen reageert met moeheid en misselijkheid.

Leer je dochters liever zuinig te zijn op zichzelf. Het is niet stoer om met iedereen tussen de lakens te belanden. En als je het doet met een condoom graag. Zoveel wijzer worden we niet van al die seks met iedereen. Als ik lees over het seksleven van de gemiddelde vrouw van pakweg 40, 50 jaar, valt er op dat gebied nog erg veel te leren.